Συγγραφέας Παιδικής Λογοτεχνίας

Καλωσήρθατε στον "τόπο" μου!

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΟΤΙΣΩ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

16 Αυγούστου. Ζωγράφου. Με στειλε η μάνα μου να ποτίσω τα λουλούδια. Άδειοι δρόμοι. Πληθώρα θέσεων για παρκάρισμα. Ησυχία. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Γεμίζω το ποτιστήρι με νερό από μια βρύση που πετάει το νερό με ένα μικρό θυμό. Πρέπει να προσέχεις. Ακούω τα τζιτζίκια και αναρωτιέμαι αν στις Βρυξέλλες ακούνε τζιτζίκια. Η καλύτερη φίλη της εφηβείας μου έζησε εκεί για πολύ καιρό. Όποτε γυρίζω εδώ σκέφτομαι πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος. Τις φιλίες, τους έρωτες, τους παλιούς γείτονες, τα πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια.
"Ω ω ω όμορφη Θεσσαλονίκη...." ένα ζευγάρι πλανόδιων μουσικών ακούγεται.  Πετάνε πια λεφτά στους πλανόδιους μουσικούς; Στο απέναντι μικρό μπαλκόνι ένα ηλικωμένο ζευγάρι με μαύρα ρούχα. "....τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ" Στον προηγούμενο δρόμο κάποιος πρέπει να έριξε ένα κέρμα. Μπαίνω μέσα, ψάχνω το πορτοφόλι. Το απέναντι ζευγάρι ρίχνει πρώτο. Ακολουθώ."....όμορφη Θεσσαλονίκη" Όταν ζούσε η γιαγιά μου πάντα μου έδινε ένα κέρμα να πετάξω. Και είχα πάντα μια ανησυχία, μήπως πετύχω κάποιον στο κεφάλι. Γιατί νομίζω πως κάποτε παραλίγο να πετύχω έναν περαστικό;  Η μουσική χάνεται σιγά σιγά. Πριν σβήσει ακούω ένα ελληνικό τραγούδι που λάτρευα όταν ήμουνα μαθήτρια. Είχα μάθει τα λόγια του απέξω"Σ αγαπώ, σ αγαπώ γιατί είσαι ωραία...Αγαπώ και όλο τον κόσμο γιατί ζεις και συ μαζί..."