Μια περίεργη χαρά αυτές τις μέρες...
Το Κρατικο Βραβείο Λογοτεχνίας στην κατηγορία για μεγάλα παιδιά και εφήβους απονέμεται ομόφωνα στο βιβλίο μου "Μα, μπαμπά, είναι χάλια!"
Είναι η τρίτη φορά που δέχομαι αυτή την τιμή, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Η ανακοίνωση της επιτροπής:
Το Κρατικο Βραβείο Λογοτεχνίας στην κατηγορία για μεγάλα παιδιά και εφήβους απονέμεται ομόφωνα στο βιβλίο μου "Μα, μπαμπά, είναι χάλια!"
Είναι η τρίτη φορά που δέχομαι αυτή την τιμή, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Η ανακοίνωση της επιτροπής:
Μετά από ομόφωνη απόφαση της Κριτικής Επιτροπής, το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για
Μεγάλα Παιδιά και Εφήβους για εκδόσεις του έτους 2014 απονέμεται στην Παναγιώτα Πλησή για
το έργο της Μα, μπαμπά, είναι χάλια! (εκδόσεις Κέδρος).
Σκεπτικό βράβευσης:
Το βιβλίο αναφέρεται στις καταστάσεις που δημιουργούν ένα διαζύγιο και η συμβίωση των παιδιών με τους καινούργιους συντρόφους των γονιών τους στη ζωή τους, καθώς η περίοδος ανασύστασης της οικογένειας είναι από τις δυσκολότερες που βιώνουν. Θέμα αξιόλογο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον τόσο για μεγάλα παιδιά όσο και για εφήβους. Η συγγραφέας με πειστικό τρόπο, χωρίς διδακτισμό, με χιούμορ, λεκτικό και καταστασιακό, που προκαλείται από τη θέαση των γεγονότων μέσα από την παιδική ματιά της ατίθασης και πανέξυπνης ηρωίδας κυρίως, χειρίζεται το θέμα με αφηγηματική τέχνη, με πολυεστιακή ανάδειξη των γεγονότων, τόσο μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ανήλικης πρωταγωνίστριας, όσο και μέσα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα του πατέρα προς τον φίλο του που λειτουργούν ως αντίστιξη οπτικών γωνιών, αλλά και ως παράλληλα κείμενα (ως οπτική εντύπωση που προσθέτει ποικιλία). Συχνά τα μηνύματα αυτά επέχουν θέση εσωτερικού μονολόγου, όπως αντίστοιχα και τμήματα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης της ηρωίδας, τεχνικές που αποκαλύπτουν τις εσωτερικές διεργασίες και τον ψυχισμό τους. Η οπτική του θέματος διευρύνεται και εμπλουτίζεται και μέσα από τους διαλόγους της μητέρας με τα παιδιά της, κυρίως με την εξεγερμένη Λένα, ενώ η διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος από τον μικρότερο αδερφό αναδεικνύει την ποικιλία των αντιδράσεων των παιδιών σε πολύ σημαντικά γι’ αυτά ζητήματα. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται παράλληλα με την πλοκή, η οποία κορυφώνεται οργανικά ως προς την εικόνα της ηρωίδας. Η αμεσότητα, η καθημερινότητα του λόγου, η ανεπιτήδευτη έκφραση, καθώς και η ποικιλία των χαρακτήρων, τόσο των ενηλίκων (των γονιών και των νέων συντρόφων τους), όσο και των ανηλίκων, ενισχύουν τον ρεαλισμό του κειμένου, ενώ η in medias res έναρξη της αφήγησης, με τα αφηγηματικά κενά που δημιουργεί στον αναγνώστη, προσθέτει στοιχεία έκπληξης και προκαλεί περισσότερο το ενδιαφέρον του.
Σκεπτικό βράβευσης:
Το βιβλίο αναφέρεται στις καταστάσεις που δημιουργούν ένα διαζύγιο και η συμβίωση των παιδιών με τους καινούργιους συντρόφους των γονιών τους στη ζωή τους, καθώς η περίοδος ανασύστασης της οικογένειας είναι από τις δυσκολότερες που βιώνουν. Θέμα αξιόλογο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον τόσο για μεγάλα παιδιά όσο και για εφήβους. Η συγγραφέας με πειστικό τρόπο, χωρίς διδακτισμό, με χιούμορ, λεκτικό και καταστασιακό, που προκαλείται από τη θέαση των γεγονότων μέσα από την παιδική ματιά της ατίθασης και πανέξυπνης ηρωίδας κυρίως, χειρίζεται το θέμα με αφηγηματική τέχνη, με πολυεστιακή ανάδειξη των γεγονότων, τόσο μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ανήλικης πρωταγωνίστριας, όσο και μέσα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα του πατέρα προς τον φίλο του που λειτουργούν ως αντίστιξη οπτικών γωνιών, αλλά και ως παράλληλα κείμενα (ως οπτική εντύπωση που προσθέτει ποικιλία). Συχνά τα μηνύματα αυτά επέχουν θέση εσωτερικού μονολόγου, όπως αντίστοιχα και τμήματα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης της ηρωίδας, τεχνικές που αποκαλύπτουν τις εσωτερικές διεργασίες και τον ψυχισμό τους. Η οπτική του θέματος διευρύνεται και εμπλουτίζεται και μέσα από τους διαλόγους της μητέρας με τα παιδιά της, κυρίως με την εξεγερμένη Λένα, ενώ η διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος από τον μικρότερο αδερφό αναδεικνύει την ποικιλία των αντιδράσεων των παιδιών σε πολύ σημαντικά γι’ αυτά ζητήματα. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται παράλληλα με την πλοκή, η οποία κορυφώνεται οργανικά ως προς την εικόνα της ηρωίδας. Η αμεσότητα, η καθημερινότητα του λόγου, η ανεπιτήδευτη έκφραση, καθώς και η ποικιλία των χαρακτήρων, τόσο των ενηλίκων (των γονιών και των νέων συντρόφων τους), όσο και των ανηλίκων, ενισχύουν τον ρεαλισμό του κειμένου, ενώ η in medias res έναρξη της αφήγησης, με τα αφηγηματικά κενά που δημιουργεί στον αναγνώστη, προσθέτει στοιχεία έκπληξης και προκαλεί περισσότερο το ενδιαφέρον του.
