Μερικά χρόνια πίσω, την ώρα που έδινα μια οδηγία στους μαθητές της τάξης μου, ένας από αυτούς θέλοντας να δείξει ότι άκουσε την οδηγία μου, σηκώθηκε όρθιος και με χαιρέτισε φασιστικά. Το περιστατικό συνέβηκε τα "χρυσά" χρόνια της Χρυσής Αυγής. Φυσικά η αντίδραση μου ήταν άμεση.Εξήγησα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την έννοια του φασισμού σε σχέση με την ιστορία μας.
Η αλήθεια είναι πως το περιστατικό εκείνο με θορύβησε. Για κάποιο λόγο δεν περίμενα πως ένας δικός μου μαθητής, θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, λες και είμαστε η μοναδική επιρροή στη ζωή τους. Δυστυχώς το σχολείο διαδραμάτιζε και διαδραματίζει αρκετά χρόνια τώρα, έναν πολύ μικρό ρόλο. Και όσο προχωράει η ηλικία των μαθητών τόσο η επιρροή αδυνατίζει.
Για μέρες μετά το περιστατικό, έβλεπα τα παιδιά και φανταζόμουν πως ήταν εκκολαπτόμενοι μικροί φασίστες. Η ιδέα αυτή με έχει τρελάνει και δεν ήταν καθόλου εξωπραγματική εάν σκεφτεί κανείς πως τα ποσοστά έδειχναν αυτή ακριβώς τη φρίκη. Ένα μέρος των συμπολιτών μας, είχε ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Είχε πει "ναι" στο φασισμό. Σκεφτόμουν πώς τα παιδιά αυτά μεγάλωναν μέσα σε μία φασιστική οικογένεια και θα ήταν δύσκολο να ξεφύγουν από το πνεύμα αυτό. Ευτυχώς, πρώτα για μένα, σύντομα ξαναείδα τους μαθητές εκείνους, όπως τους έβλεπα πάντα. Τα αθώα, μικρά, εύπλαστα και ευαίσθητα παιδιά μου.
Το γεγονός ήρθε όπως ήταν φυσικό, ξανά στη μνήμη μου, μετά την πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου. Βεβαίως δεν περιμέναμε την απόφαση για κάτι που ο κάθε δημοκράτης και ελεύθερος πολίτης γνώριζε.
Εύχομαι αυτή η απόφαση να γίνει θέμα συζήτησης μέσα στις τάξεις, βάζοντας δάσκαλοι και καθηγητές ένα πολύ μικρό, αλλά πολύτιμο λιθαράκι για την παντοτινή εξαφάνιση του φασισμού και του ρατσισμού.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου